Miguel de Cervantes Saavedra (Alcalá de Henares 1547- Madrid 1616) tamén coñecido polo “Manco de Lepanto”, por participar nesta batalla entre a forza naval otomana e a Liga Santa, coa victoria da Liga Santa, onde Cervantes foi ferido no peito e nun nervio da man esquerda, perdendo o uso dela. As imáxenes que podemos ver de Cervantes, non foron feitas ningunha delas en vida do autor, algunha está baseada na descripción que fai de si mesmo no prólogo de Novelas Exemplares (1613). SÉQUITO MORTUORIO DE GRISÓSTOMO, CURIOSAMENTE ENTRE ELES DON QUIXOTE CURIOSO. Comeza o Capítulo XIV do primeiro libro de Don Quixote, co recitado da “Canción Desesperada de Grisóstomo” por Vivalvo, que ía no grupo de Don Quixote e outros pastores que asistían curiosos ó enterro do pastor Grisóstomo que morreu de pena e desamor de Marcela. Por deseo póstumo de Grisóstomo, a súa tumba será no mesmo lugar onde declarou o seu amor a Marcela e esta o desenganou e desdeñou, así o aseguraba o seu amigo Ambrosio q...

CONTIGO COMENZOU TODO O 13 de outubro do 1909, o Exército Español fusila a «razón» no foso do Castelo de Montjuic de Barcelona. A «razón» toma forma, neste caso, de varón de 50 anos, pelo cano que xa retrincou na parte central do cranio, abondante mostacho que impera sobre unha coidada barba, roupa elegante sobre a que se observan varios furados recén producidos por unha andanada de balas. Francisco Ferrer i Guardia , na España de principios do século XX, encarna a "luz" que se abre paso nas tebras. Ferrer escribiu cousas coma esta: “Demostrar ós nen@s, que mentres un home dependa de outro, cometeranse abusos e haberá tiranía e escravitude, estudar as causas que manteñen a ignorancia popular, coñecer a orixe de tódalas prácticas rutinarias que dan vida ó actual réxime insolidario, fixar a reflexión dos alumnos sobre canto a vista se nos presenta, tal será o programa das escolas racionalistas”. Na España, pensar así é pecado; levalo a práctica, pecado mortal. Francisco ...

Discurso de inauguración das xornadas de “Chile Crea”, en Santiago de Chile, a mediados de 1988. Viñemos aquí dende diversos países, xuntándonos ó carón da xenerosa sombra de Pablo Neruda, acompañando ó pobo de Chile, que di "nòn". Tamén nós decimos "nòn". Decimos "nòn", a louvanza do diñeiro e da morte. Decimos "nòn", a un sistema que pon prezo as cousas e a xente, onde o que máis ten é o que máis vale, e decimos "nòn", a un mundo que destina ás armas de guerra, dous millóns de dólares cada minuto, mentres cada minuto, mata trinta nen*s por fame ou enfermidade curable. A bomba de neutróns, que safa ás cousas e aniquila á xente, é un perfecto simbolo do noso tempo. Para o asasino sistema, que convirte en obxectivos militares as "estrelas da noite", o ser humano se configura como un factor de produción e de consumo e un "obxecto de uso"; o tempo , nun "recurso económico"; e o planeta enteiro , nunha ...

Lynn Margulis (1938-2011) foi profesora da Universidade de Massachusetts en Amherst (EEUU), dende 1998. Antes pasou por outras universidades e outros moitos países. Nesa época xa era unha microbióloga famosa e controvertida. Na Wikipedia di dela: “Trae unha influencia espectacular, pois aporta a mistura de bioloxía con humanidades. É da liñaxe dos científicos como Galileo Galilei, Copérnico e Newton. Cunhas ideas radicais, que o tempo e a historia demostran ser correctas”. Recibiu a Medalla Nacional de Cencias dos EEUU no 1999, e varios doutorados honoris causa, un deles en Valencia e outro en Barcelona. A pesares delo, nunca obtivo financiación da National Science Foundation, nin o premio Nobel que merecía. Cando lle preguntaron, por que cree ela que a xente non lle gusta a "simbioses"?, ela contestou que “é feminina, cooperativa e non competitiva”. O periódico británico The Telegraph revela que se lle denegaron moitas becas, algunhas coa resposta: “A súa investigación é un...

Nado en Montreal no 1960, Chester Brown publicou a súa primeira tira ós doce anos nun periódico local, e antes de cumprir os vinte trasladouse a Toronto co propósito de profesionalizarse na súa paisón que o catapultaría como unha das personalidades máis novedosas do cómic independente. No 1983, autoedita o minicomic “Yummy Fur”, que sería o previo a editar a súa novela gráfica “O Paiaso Feliz”, que acadaría varios premios internacionais, e as lembranzas autobiográficas co título de “O Playboy” e “Nunca me gustaches”. Outros traballos notables son a biografía do líder rebelde canadense do século XIX “Louis Riel”, ou as súas rotundas reflexións sobre a prostitución, baseadas en experiencias reais, recollidas no libro “Pagando por Elo”. De personalidade introvertida pero impúdico no seu discurso, Chester Brown logrou converterse nunha das voces máis poderosas e influentes con que conta hoxe o mundo do cómic para adultos. “SON MARÍA DE BETAÑA E MARÍA MADALENA, A MESMA PERSOA?” Non pod...