“Citizens Warning on Overshoot and Collapse (Advertencia Cidadán sobre a Extralimitación e o Colapso)” , foi lanzado recentemente pola The Real Green New Deal Project conxuntamente cos autores do libro «Bright Green Lies (Brilantes trolas verdes)». Coa autoría principal de Megan Seibert e apoiado como cidadáns iniciais William Rees, Ron McCormick e Alice Friedemann (por parte do Real GND) e Derrick Jensen, Max Wilbert e Lierre Keith como autores do citado libro, e gracias a tradución de Manuel Casal Lodeiro do Instituto Resiliencia , revisada por Jorge Riechmann. Esta advertencia, está aberta a asinar por calquera cidadán preocupada polo futuro da humanidade e a súa relación co medio natural, por medio dun formulario de Google ou mediante un correo electrónico a los responsables del Real GND. ADVERTENCIA A OS CIDADÁNS ACERCA DA EXTRALIMITACIÓN E DO COLAPSO Nesta penúltima hora da Humanidade e o Planeta, denunciamos que o que se está vendendo ó mundo encol da viraxe climática, é ...

Lynn Margulis (1938-2011) foi profesora da Universidade de Massachusetts en Amherst (EEUU), dende 1998. Antes pasou por outras universidades e outros moitos países. Nesa época xa era unha microbióloga famosa e controvertida. Na Wikipedia di dela: “Trae unha influencia espectacular, pois aporta a mistura de bioloxía con humanidades. É da liñaxe dos científicos como Galileo Galilei, Copérnico e Newton. Cunhas ideas radicais, que o tempo e a historia demostran ser correctas”. Recibiu a Medalla Nacional de Cencias dos EEUU no 1999, e varios doutorados honoris causa, un deles en Valencia e outro en Barcelona. A pesares delo, nunca obtivo financiación da National Science Foundation, nin o premio Nobel que merecía. Cando lle preguntaron, por que cree ela que a xente non lle gusta a "simbioses"?, ela contestou que “é feminina, cooperativa e non competitiva”. O periódico británico The Telegraph revela que se lle denegaron moitas becas, algunhas coa resposta: “A súa investigación é un...

Combinando a relación experimental, distancia-velocidade radial das galaxias, cos modelos teóricos derivados da Relatividade Xeral de Einstein, chegamos a idea actual de vivir nun Planeta, cun diámetro de 40.000 Km., que xunto outros, da voltas ó redor do Sol, formando un Sistema Solar cun diámetro duns 100.000 a.l. (anos luz), integrado nunha Galaxia con forma de espiral chamada "Vía Láctea". O Sol, a nosa estrela, é ún dos douscentos millóns delas que se estima que hai na Vía Láctea, esto daría uns 3,2 billóns de planetas na Galáxia. O Sistema Solar dista uns 26.000 a.l. do centro da Galáxia, e demora uns 250 millóns de anos en orbitar a Vía Láctea. A Galáxia ten uns 100.000 a.l. de ancho e uns 1.000 a.l. de grosor. A nosa Galáxia, nun Universo en expansión, cuns dous billóns de galaxias como a nosa no Universo observable, e xurde a cuestión de: "si o Universo é 'o todo' , ou formará parte dun hipotético multiuniverso ?". Desde o punto de vista mecanicist...

Cada ano, cada cidadán norteamericàn gasta unha media de 16 toneladas de minerais e combustibles fósiles. Se multiplicamos esta cifra pola poboación de Estados Unidos (270 millóns) obtemos unha cantidade de toneladas tremenda. Peor aínda: en todo o mundo desenrolado, o consumo crece a par do crecemento económico, en torno o 3%- Esta cifra, aparentemente inocente, non o é: significa que dentro de 23 anos consumiremos o dobre que agora (2002, ano de publicación de "Biografía da Terra", libro do que se extrae o presente artículo). E o mesmo sucede co resto dos recursos, coas consecuencias previsibles: destrución das reservas de peixe, talas (e incendios) desmesuradas, ou extracción cada vez maior das augas subterráneas. Estes últimos recursos levan a tranquilizadora etiqueta de renovables, pero só ate certo punto: superado este, pasan a ser tan agotables como o petróleo ou o cobre. 1972_CLUB DE ROMA: CRECEMENTO CERO. A principios da década de 1970, un grupo de educadores, ec...

Hai 5 tipos diferentes de especies: o de Gunnison, de Rabo-branco, de Rabo-preto, o Mexicano e o de Utah. Todas estas especies, que comparten o xénero biolóxico dos esciuridos, primos das marmotas e os esquiús (ardillas), localízanse en América do Norte, distribuidas dende o norte de México ata Canadá. VIDA COMUNITARIA Os cansiños pradairos comezan as súas actividades no albor do día, pasándose varias horas alimentándose da vexetación, facéndolle a manicura a paisaxe, toman o sol no seu montículo e acicálanse entre eles, quitándose os parasitos (pulgas e carrapatas). A maioría métese na tobeira protexéndose das horas de calor do día, reaparecendo un rato ó atardecer e retíranse a durmir cando se fai de noite. Nas horas de vixilia adícanse a vixiar a paisaxe por si aparece algún depredador: teixóns, coiotes, raposos, furóns, linces, serpes de cascabel, aguias e falcóns. Cando algún depredador é avistado entrando na colonia, dáse a voz de alarma. Algunhas especies de cansiños pradair...