Nado en Montreal no 1960, Chester Brown publicou a súa primeira tira ós doce anos nun periódico local, e antes de cumprir os vinte trasladouse a Toronto co propósito de profesionalizarse na súa paisón que o catapultaría como unha das personalidades máis novedosas do cómic independente. No 1983, autoedita o minicomic “Yummy Fur”, que sería o previo a editar a súa novela gráfica “O Paiaso Feliz”, que acadaría varios premios internacionais, e as lembranzas autobiográficas co título de “O Playboy” e “Nunca me gustaches”. Outros traballos notables son a biografía do líder rebelde canadense do século XIX “Louis Riel”, ou as súas rotundas reflexións sobre a prostitución, baseadas en experiencias reais, recollidas no libro “Pagando por Elo”. De personalidade introvertida pero impúdico no seu discurso, Chester Brown logrou converterse nunha das voces máis poderosas e influentes con que conta hoxe o mundo do cómic para adultos. “SON MARÍA DE BETAÑA E MARÍA MADALENA, A MESMA PERSOA?” Non pod...

O “baldaquino” (italianismo para "baldachino", que provén de Baldac, nome con que se coñecía na Idade Media a cidade de "Bagdad") é unha especie de templete formado por catro columnas que sosteñen unha cúpula ou dosel plano, destinado a cobexar o altar cando ten posición illada. Tamén denomínase “ciborio” (do latín ciborium), aludindo a súa forma de copa invertida. Maqueta do Baldaquino exposta en Santa María a Nova, por iniciativa do autor do artigo, Manuel Ces Canle. BALDAQUINO: O FRISO DA VIDA No «friso do nacente», podemos observar cinco medallóns entrelazados entre si por un cordón (de estilo celta) ou discos (adornos característicos na arquitectura románica). O número cinco é considerado positivo en moitas relixións. Na cultura celta é o número dos deuses do panteón céltico. Deuses que foron asimilados polos romanos: Lug a Mercurio, Dagde a Xúpiter, Ogme e Nuada a Marte, Diancecht e Mac Oc a Apolo, Brigit a Minerva, ... As cores tentan ser o mais parecido...